De reiskriebels zijn samen met mijn bruine tintje met de noorderzon vertrokken. Het 'gewone' leven is weer begonnen en ik ga verder waar ik gebleven was. Maar ik begin me nu wel af te vragen welke stappen ik daadwerkelijk zet.
Halverwege
Ik besef me plotseling dat ik al weer op de helft zit van mijn aantal blogs. Daarom is het misschien wel zo toepasselijk om even stil te staan bij mijn huidige positie. Na mijn afstuderen had ik een heleboel ideeën over hoe ik de zaken aan zou gaan pakken. Ondanks een lichte angst voor het zogeheten 'zwarte gat', verliet ik vol goede moed de academie. 'Even wat extra geld verdienen bij de AH to Go, ondertussen filmklusjes binnen halen en na mijn reis mijn brood verdienen met film.' Het klonk allemaal zo realistisch toen ik het opschreef een paar maanden geleden. Helaas heb ik net mijn baas gemaild of ik weer wat extra daagjes kan komen werken.
'Geld is lucht' roep ik steeds. Ik kan makkelijk zonder wanneer ik krap zit, maar weet het ook enorm snel uit te geven als het even mee zit. Daar ben ik eerlijk in. Maar wat steeds meer tot me doordringt, is dat geld een behoorlijk obstakel kan zijn. Het zorgt er voor dat ik de dingen niet kan doen die ik wil doen. En dat stoort me mateloos. De videoclip voor Stef Bos die ik twee maanden geleden al had willen maken is nog steeds niet gedraaid, filmfestivals kan ik nauwelijks bezoeken en het investeren in fatsoenlijke apparatuur is helemaal onmogelijk. Ja, ik zit even in een zeikbui. Maar voor mijn gevoel sta ik stil.
Zoektocht naar ritme
Toen ik terug kwam van Cambodja had ik veel nieuwe energie. Ondanks dat die reis financieel wel voor problemen heeft gezorgd, heb ik er nog geen moment spijt van. De levensstijl die ik daarna ben gaan volgen probeer ik echt vast te houden. Ik ben begonnen met sporten. 4 dagen in de week, 's ochtends vroeg. Het zorgt er voor dat ik niet tot 12 uur 's middags in mijn nest blijf liggen en voegt ijdel genoeg wat zelfvertrouwen toe. Als mijn freelance-werkdag dan begint om 11 uur, heb ik al flink ontbeten en mezelf volgepompt met energie. Ik zou alleen willen dat ik die energie dan over de hele dag ook kon benutten.
In plaats van mij te storten in het nieuwe filmproject wat al maanden in mijn hoofd zit, ben ik hele dagen bezig met dingen die nauwelijks uitbetalen. Investeringen waar ik aan begin te twijfelen of ze iets op gaan leveren. De klusjes die ik afgelopen maand dan nog heb mogen doen, waren tegenprestaties voor de crowdfunding van mijn afstudeerfilm of een zogeheten 'freebee'. Dit met de hoop op een toekomstige samenwerking. Dat doe ik dus niet meer. Telkens als ik in mijn agenda zet: 'Schrijven aan nieuwe project', komt er weer iets tussen. En niets wat mij iets oplevert. Ik zie genoeg promofilmpjes, reclames, aftermovies e.d. voorbij komen. En steeds denk ik: 'Dat kan ik ook!', maar hoe kom ik bij de mensen die de opdrachten geven?
Trailers maken
Een lichtpunt aan het eind van de zomer is de (hopelijke) samenwerking met mijn oude stage-bedrijf Volya Films, in Rotterdam. Mij is aangeboden om met hen samen te gaan werken en een bedrijfje op te richten dat zich gaat specialiseren in het maken van trailers. Iets wat ik enorm graag doe en waar ik de huur van kan betalen. Het zou een fijne stap voor me zijn, waarbij veel zou veranderen: Ik zou geld gaan verdienen met hetgeen waar ik van houd, ik zou verhuizen naar Rotterdam (Breda is gewoon slecht voor je werkhouding) en zou goed kunnen netwerken. Maar ik vind het doodeng om daar al mijn hoop op te vestigen. Bovendien wil ik dat er op korte termijn al iets gaat veranderen. Maar ik zou niet weten hoe.
En dus...?
Ondanks dat Droefgeest gedraaid gaat worden op het Go Short! Filmfestival in Nijmegen (komen kijken!), weet ik even niet waar ik mijzelf heen moet sturen. Het enige wat zorgt voor een lichte vorm van relativering is dat ik mijzelf een beetje ken. Misschien is het goed om me even over te geven aan de situatie en deze onrust te gebruiken voor het schrijven. Zodra het keerpunt in mijn huidige situatie is aangebroken zul je er de volgende keer vast wel over lezen. Want ik ben er van overtuigd dat die er zal zijn.
Peace out.
