Na het langzaam accepteren van mijn huidige situatie, is het tijd om te verkassen. Als proef ga ik het o zo gezellige Breda verlaten en hoop ik opnieuw inspiratie te vinden in een andere stad.
Het stilstaan
Het was twee weken geleden in het cafe (waar anders?) waar het echt tot mij binnen drong. Ik zat in de middag met wat vrienden rond een tafeltje. Spaatje blauw en kaasplankje er bij. We hadden het over carrière maken, stage plekken en allerlei andere toekomstzaken. Toen ging het opeens over mij: 'Angelo heeft potentie, maar benut dit niet', is eigenlijk de enige zin die is blijven hangen. En ze hadden nog gelijk ook.
Na mijn vorige blog, waarin ik mijn frustratie kwijt moest over gevoel dat ik stil stond, is er helaas weinig gebeurd. Op een paar kleine klusjes en hersenspinsels voor een nieuwe film na, zijn er geen ontwikkelingen geweest waar ik op gehoopt had. Het lekkere weer en de gezelligheid om mij heen heeft er voor gezorgd dat ik de confrontatie met het witte vel ontliep en dat ik tot mijn eigen schrik wat lakser ben geworden. Een festival hier, een feestje daar. En in de tussentijd de gehele dag hersendood op Facebook zitten. Tijd om wakker te worden.
Afdwingen
Terwijl ik dit schrijf, dringt opeens tot mij door waar het probleem zou kunnen zitten: Derde alinea, tweede zin. Het woordje 'gehoopt'. Angelo toch, sluwe vos. Je betrapt jezelf. Hoe kun je hopen op ontwikkeling? Afwachten dat iets maar gebeurt op of je af komt gewaaid, daar heb ik nooit in geloofd. Je moet dingen afdwingen. Soms is er sprake van geluk. Maar zelfs geluk dwing je af. Ik zou bijna zeggen dat het lijkt alsof mijn discipline af begint te nemen in deze zomermaanden. Maar ik ben te koppig om dat toe te geven. Daarom ga ik er iets aan veranderen.
Ook twee weken geleden, had ik namelijk gereageerd op een stage als lichtassistent op de set van een Nederlandse speelfilm. Het leek mij weer eens goed om de sfeer van een set te proeven en gewoon keiharde fysieke arbeid te verrichten. Deze stage zou in Amsterdam zijn en dus moest ik een andere kamer zien te vinden, minimaal in Rotterdam. De kamer was gevonden, maar de stage was helaas vervlogen. En toen bedacht ik me; waarom zou ik niet nog steeds gewoon naar Rotterdam gaan? Dat had ik al lang moeten doen. Soms is het gewoon even goed om jezelf fysiek te verplaatsen. En dus ga ik voor de komende twee maanden op proef in Rotterdam wonen. Even mijzelf afzonderen. Even weg van de Bourgondische levenswijze en de confrontatie aan gaan met het witte vel. Want ik zit weer in de periode dat ik weinig kan slapen door alle ideeën die door mijn hoofd spoken. En dat is een goed teken. Dat betekent dat er een nieuw project aan zit te komen. Ditmaal zonder academie en docenten. Maar voordat ik na ga denken over hoe ik dat allemaal voor elkaar ga boksen, moet er eerst iets op papier verschijnen. Hopelijk gaat mijn nieuwe omgeving mij inspireren.
Bij deze geef ik mijzelf twee concrete doelen, die gedaan moeten zijn voor de eerste dag van juli: Een eerste versie van een scenario voor een nieuwe film en een videoclip van Stef Bos.
Time to get creative!!!
