Op 26 juni 2015 schreeuwde ik de longen uit mijn lijf dat ik geslaagd was. Nu is de nieuwe lichting FILM van het ST.Joost al klaar met de voorbereidingen van hun eindexpositie. Met het diploma en de afgeknipte navelstreng van de academie in de hand, gaat het echt beginnen.
Het afstuderen voelt ontzettend dubbel. Van de ene kant was er sprake van uitzinnige euforie: Eindelijk geen intense besprekingen op maandagochtend meer, waarvan ik op zondag al niet kon slapen. Eindelijk geen commentaar meer van de docenten die mij zogenaamd toch niet snapten. En eindelijk tastbare waardering voor je harde werken. ''Maar welke kant moet ik nu op? Naar wie moet ik nu luisteren? Wie schopt mij nu af en toe onder mijn reet dat ik wakker moet worden uit mijn eigen chaos?'' Deze, samen met waarschijnlijk veel meer andere vragen, spookten door mijn hoofd. En soms nog steeds. Eigenlijk voel ik me niet in de positie om slechts na 1 jaar afgestudeerd te zijn, te zeggen hoe alles werkt en moet. Want ik heb nog steeds werkelijk geen idee. Het enige wat ik kan zeggen is; blijf hard werken en volg je eigen pad. Of, zoals ik al vroeg ontdekte: 'Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan'. Wordt je afstudeerfilm gekozen voor het Nederlands Filmfestival; top! Wordt je afstudeerfilm niet geselecteerd voor het Nederlands Filmfestival; geen ramp! Want er zijn er nog zo veel meer. En al win je wel of niet de Wildcard; er zijn altijd meerdere wegen die naar Rome leiden. Laat je niet gek maken door alle ogenschijnlijke competitie van de afstudeerders van andere academies. Ja, er zullen werken tussen zitten die overweldigen, wellicht alle prijzen in de wacht slepen en jou laten denken; 'Shit, waarom heb ik dat niet zo gedaan?'. Maar bijt je niet vast in jaloezie. En het belangrijkste; krijg nooit spijt van je eigen werk en beslissingen. Leer er van en neem het mee naar (hopelijk) je volgende project. Kijk je afstudeerfilm vaak terug. Op groot scherm en op klein. Wat zou je nu anders doen? Nu kom ik hierboven toch een beetje wijsneuzerig over. Maar dat is wat ik in dit jaar zo'n beetje geleerd heb. En dan heb ik het allerbelangrijkste nog niet eens gezegd: Houd contact met elkaar. Drink nog af en toe een biertje, ga met elkaar naar de kloten of organiseer een spelletjesavond. Houd elkaar in de gaten en bespreek nieuwe ideeën. De muren van de academie zijn verdwenen maar de groep hoeft niet uiteen te vallen. Wees niet bang voor het zwarte gat, maar steun elkaar er doorheen. Ik wens de nieuwe lichting FILM succes met hun toekomst en hoop dat we elkaar nog vaak tegen mogen komen. PS: Komt allen kijken naar de eindexpositie! https://www.facebook.com/film16stjoost/?fref=ts