Een nieuwe ronde van tv-lab DOCWERK! Zes jonge afgestudeerde film- en mediamakers maken binnen deze werkervaringsplek bij filmproductiehuis Van Osch Films in Den Bosch in samenwerking met de NTR gedurende vijf maanden content voor het kunst- en cultuurprogramma Art Dept., wat wordt uitgezonden op NPO 2 Extra. Vanuit de visie van de makers krijgt elke aflevering een eigen karakter.
Op 8 februari om 21:30 uur worden de eerste films uitgezonden op NPO 2 Extra, waaronder Vierkant Veldwerk van Okki Poortvliet. We stellen graag Docwerker Okki Poortvliet aan je voor!
Wie ben je?
Mijn naam is Okki Poortvliet , ik ben nu 22 jaar bezig met bestaan en door mijn afstudeerfilm kan ik me nu een BO-er (Bekende Oringer) noemen. In Odoorn, het dorp waar ik opgroeide draaide ik in 2020-2021 mijn afstudeerfilm voor kunstacademie Minerva: IJswee. Een film over hoe dorpelingen, met een passie voor schaatsen op natuurijs, omgaan met de steeds warmer wordende winters. Op Minerva volgde ik twee richtingen, Time Based Design en Illustratie & Animatie.
Wat maak je?
Ik maak graag films waarin ik de alledaagse realiteit van mijn personages uitvergroot. Daarbij maak ik ook graag gebruik van een eigen manier van montage, animatie en soms een lijn fictie. Ik duik graag in dingen die me opvallen.
Waarom zou je zoveel tijd besteden aan de voorbereiding op een ijsseizoen waarvan het onzeker is of het wel echt doorgaat? Waarom zou iemand zijn huis op een kar bouwen? Met mijn films wil ik de kijker een nieuw perspectief laten zien. Dat de kijker even uit zijn eigen realiteit in de realiteit van een ander stapt en zo met een nieuwe blik naar dingen kijkt. Dat vind ik zelf ook het mooiste aan film: je bent even in een andere realiteit waardoor je je eigen realiteit weer anders bekijkt en misschien zelfs wel anders gaat leven.
Welke productie(s) heb je gemaakt binnen Docwerk?
Voor mijn eerste film Vierkant Veldwerk reisde ik naar het Boheemse Woud van Tsjechië om daar beeldend kunstenaar en bos-ecoloog in opleiding Milah van Zuilen te filmen. Voor mijn tweede film “Het Karretje van Fabian” volgde ik over een periode van 100 dagen Fabian, die zijn huis op een kar bouwde met als plan die zelf voort te trekken en naar Servië te lopen. Mijn derde productie ’S Werelds Grootste Raketbouwer gaat over Jippe Liefbroer, voor zijn kunstacademie afstudeerwerk maakte hij ‘Kimmi’s Worst Nightmare, een mobiele raket van 31 meter lang. Dat is 1 meter langer dan de raket van Kim Jung-un en daarmee de grootste ter wereld. Mijn laatste film werd geen docu, maar een muziekfilm in collagevorm die ik samen met de Tilburgse band LQRQ maakte.
Hoe was het om deze productie(s) te maken?
Ik vond het een fantastisch proces. Ik moet toegeven dat het een enorme uitdaging was om vier films te maken in minder dan een half jaar tijd. Sommige dagen waren echt spannend, want op een draaidag moet het toch echt allemaal gebeuren. Maar wat het zo mooi maakt is dat je van alles het meegemaakt en nu op het eind terugkijkt en denk, ik heb het toch geflikt. Ik ben nu vier films, heel wat ervaring en contacten rijker.
Wat heb je ervan geleerd?
Ik snap steeds beter wat film is, en hoe films in elkaar zitten. En hoe je daar weer van af kan wijken. Verder heb ik heel wat praktische zaken over geluidsopname, montage en camera’s geleerd. Daarnaast hebben we ook onze eerste stappen in de film en tv-wereld van Hilversum gezet. Wat ik ook waardevol vond is om dit project met de andere Docwerkers te doen. Ik heb veel geleerd door met de andere makers mee te lopen en te zien hoe zij zich in hun films ontwikkelden.
Hoe heb je jezelf kunnen ontwikkelen?
Ik durf mezelf nu wel echt filmmaker te noemen. Omdat mijn opleiding geen filmopleiding was deed ik dat eerst nog niet. Maar met deze nieuwe berg ervaring en vier eindresultaten weet ik dat het wel goed zit.
Op welke manier heb je jouw stempel op deze productie kunnen drukken?
Op het gegeven moment kreeg ik steeds vaker van de andere Docwerkers en de coaches te horen dat ik weer echt een Okki-film had gemaakt. Wat dat dan is vind ik zelf moeilijk te omschrijven. Het is denk ik een bepaalde manier van dingen in beeld brengen, een beetje absurd en op een afstand, in combinatie met mijn manier van monteren. Je moet ze zelf maar kijken, dan heb je het vast door.
Wat was de grootste uitdaging?
De grootste uitdaging vond ik om erachter te komen waar je film nu écht over gaat. En daar dan een goed verhaal maken. In het montageproces zat ik soms even echt met de handen in het haar, want hoe bouw je een goed verhaal van al die beelden en scenes? Maar door er gewoon vele uren mee bezig te zijn kwam ik toch steeds weer op een punt dat ik dacht, nu heb ik het! Daarbij is het ook erg fijn om met de andere makers en coaches verschillende versies te bekijken. Dat voelt soms wel een beetje met de billen bloot.
Wat was je hoogtepunt, wat was het bijzonderste tijdens deze ervaring?
Ik heb heel wat momenten meegemaakt, dat ik even om me heen keek en dacht: wat bijzonder dat ik hier mee bezig ben. Bijvoorbeeld toen ik samen met Docwerker Sammie Leermakers in het midden in het bos van Tsjechië stond en Milah de Latijnse namen van planten opnoemde. Of toen ik op een zonnige dag met mijn camera van Groningen naar Garnwerd fietste en een dag met Fabian op zijn zeilboot doorbracht. Of de dag waarop ik met LQRQ in de kelder van een oude fabriek stond, en ik filmde hoe een van de bandleden verloopstekkers in een voodoopop duwde. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
DOCWERK
Binnen werkervaringsplek DOCWERK maken zes jonge afgestudeerde film- en mediamakers gedurende vijf maanden content voor kunst- en cultuurprogramma Art Dept., wat wordt uitgezonden op NPO 2 Extra in samenwerking met de NTR.
Docwerk
in Den Bosch