In alle creatieve beroepen kom ik mensen tegen die ooit iets heel anders deden. Zo kan ik een zangeres die psychologe was, een schrijver die tandarts was, een antiquaar die boekhouder was en ga zo maar door. Ook in de filmwereld ben ik niet de enige die voor zijn passie is gegaan en een kantoorbaan heeft opgezegd. In een eerdere Blog schreef ik dat films maken en acteren vakwerk is. En een vak moet je leren! Alleen is wel de vraag hoe je iets leert.
Dat zal voor iedereen anders zijn. Zo pluist de een het liefst alles zelf uit en moet je de ander meenemen aan de hand. De een kan leren door dingen te zien, terwijl de ander alleen dingen kan leren door het te doen. Er is dus niet één manier van leren. Iedereen zal voor zichzelf moeten bepalen wat zijn of haar manier is.
Nadat ik een camera had gekocht schreef ik me in voor de tiendaagse cursus “Straatinterviews”. De cursus werd gegeven door Frans Bromet, in Ilpendam. Bromet heeft hier het voormalige gemeentehuis gekocht. Hier worden zijn programma’s gemaakt, lezingen gegeven en komen oud cursisten langs voor inspiratie of individuele coaching. Mijn keuze bleek een schot in de roos, met negen andere cursisten meldden wij ons tien vrijdagen lang bij meester Bromet. Met een aantal van de cursusleden heb ik nog steeds contact. Ons werd, naast de basiskennis over de camera, ook interview- en edittechnieken bijgebracht. Het hele pallet van A tot Z om een film(pje) te maken.
De eerste commerciële opdracht die ik kreeg sloot toevallig genoeg (toeval bestaat niet, maar daarover een andere keer meer) perfect aan bij de eerste cursus dagen. Het werd een filmpje à la Bromet.
Door: Frans Mouws oprichter en eigenaar van Hatsiekiedee.TV
