Welke beloftevolle creatievelingen moet je in de gaten houden? Playgrounds en KONKAV vertellen het je! Maandelijks lichten we een eigenzinnige beeldmaker uit. Dit maal Eva Wijers. Eva maakt tekeningen en animaties met een filosofische insteek waarbij vorm en inhoud onafscheidelijk zijn. Met haar heldere beeldtaal, zowel diepgaand als absurd, onderzoekt ze menselijk gedrag. Ook geeft ze les in film en animatie.
Naam: Eva Wijers
Opleiding: AKV|St.Joost Beeldende Kunst & AKV|St.Joost Master Institute of Visual Cultures Animation
Beroep: beeldend kunstenaar
Huidige werkplek/studio: Rotterdam
Website: www.evawijers.nl
Facebook: www.facebook.com/eva.wijers.5
Instagram: www.instagram.com/evajaja
We vroegen Eva te reageren op quotes van Rebecca O’Brien (producent van de films van Ken Loach), JR en Christopher Campbell (auteur bij Film School Rejects):
Eva: "Ik zie een rol voor makers en kunstenaars om dingen te verbeelden waar de maatschappij mee worstelt. Dat kunnen toekomstbeelden zijn, maar ook maatschappelijke vraagstukken. Boeken, films, kunstwerken; ze helpen ons om de wereld te begrijpen en ze geven de wereld ook vorm. In die zin kan ik me in de stelling vinden; al vind ik het nogal pompeus klinken.
Voor mijzelf is tekenen een manier om de wereld te begrijpen. Mijn animatiefilm Humanoid is bijvoorbeeld geïnspireerd door de opkomst van kunstmatige intelligentie. In de tijd dat ik eraan werkte las ik het boek Life 3.0 - being human in the age of artificial intelligence. De film is absoluut geen illustratie van de ideeën die daarin besproken worden, maar door op verschillende niveaus met zo’n onderwerp bezig te zijn sijpelt het door in de dingen die ik maak.
‘Drawing is a way of reasoning on paper’ zei Saul Steinberg en daar kan ik me enorm in vinden. Als ik mijn werk ergens toon komen er altijd wel mensen naar me toe met de meest uiteenlopende ideeën over ‘waar het over ging’. Vaak willen ze weten of wat zij denken ‘klopt’ met wat ik bedoeld had, maar dat is helemaal niet interessant. Het is interssant dat simpele tekeningen en animaties allerlei associaties en ideeën op kunnen roepen en kunnen uitnodigen om op een andere manier over de werkelijkheid na te denken."
Eva: "Al sinds de academie is dit al een issue in mijn werk. Toen hoorde ik dat mijn werk niet persoonlijk genoeg was aan de ene kant, terwijl er aan de andere kant complimenten waren voor de universaliteit en het feit ‘dat je niet kan zien dat het door een vrouw gemaakt is.’ Nu zou geen docent dat meer over zijn lippen krijgen, maar dat was bedoeld als compliment en zo vatte ik het ook op. Ik zie nu echter dat mijn werk misschien universeel te begrijpen is, maar dat het wel degelijk gekleurd is door mijn westerse en wellicht ook vrouwelijke wereldbeeld. En op een middag niet eens zo lang geleden bedacht ik ineens dat ik al die figuurtjes die ik teken zelf bèn. Oh nee - haha! Sinds ik me realiseer dat de afstand tussen mij en mijn werk veel kleiner is dan ik lang dacht, ben ik op zoek naar manieren om bewust meer van mijn persoon toe te laten in mijn werk en die afstand dus nog verder te verkleinen.
Tegelijkertijd wil ik mijn eigen werk graag ‘begrijpen’ en daar is wel een bepaalde mate van afstand voor nodig. In 2017/2018 deed ik de Master Animatie aan AKV|St.Joost en daar ben ik begonnen met het doen van research. Zowel tekeningen als het medium animatie hebben de mogelijkheid erg zelfreflectief te zijn. Ik vind het interessant hoe je dat kunt inzetten om kritisch te kunnen nadenken over de wereld. Mijn thesis Immersive Storytelling - animation as a tool for critical thinking gaat hierover. Ik heb die mogen publiceren en presenteren op verschillende festivals en het heeft een nieuwe wereld geopend. Als ik beelden maak werk ik juist heel intuitief. Het maken en het reflecteren op wat je maakt; het is een wisselwerking en kan elkaar versterken."
Eva: "Het grote voordeel van online is natuurlijk dat je gemakkelijk festivals van over de hele wereld kunt bezoeken. Festivals worden zo toegankelijker voor alle film- en animatieliefhebbers, niet alleen voor de happy few die tijd/geld hebben om naar de festivals toe te reizen. Nu met corona is het sowieso een uitkomst en ik was blij dat ik ‘mijn’ propedeuse studenten van AKV|St.Joost naar de online versie van Playgrounds The Art Department kon sturen. Maar ook voor het festival en de makers zelf lijkt het me winst; het bereik en platform worden enorm vergroot. Dus als festivals ook in de toekomst deels online programmeren, ben ik voor!
Natuurlijk moeten echte festivals blijven. Niks is heerlijker dan een bombardement van korte films ondergaan en na uren knipperend met je ogen naar buiten komen, verbaasd dat het nog licht is. Je kunt daar mensen ontmoeten, onder gelijkgestemden zijn, ideeën uitwisselen, proosten en feesten en allerlei dingen die je online niet kan. En een festival doet ook iets met de stad, dat zie ik elk jaar met IFFR in Rotterdam; de sfeer verandert, de makers nemen het even over. Het laatste festival dat ik live bezocht was Animafest in Zagreb, vorig jaar zomer. Daar mocht ik mijn thesis presenteren en het toffe daaraan was dat zowel makers als theoretici elkaar ontmoeten. Ik stond daar als maker maar toch aan de theoretische zijde, interssant om het een keer vanuit dat perspectief te beleven. Hoe dan ook, online programmering vervangt een festival niet, maar het is een geniale aanvulling die hopelijk standaard wordt."
