Op KONKAV zijn ruim 500 KONKAV’ers te vinden, die zich professioneel met film en av bezig houden. In deze rubriek stellen we de nieuwste loot aan de telg aan je voor! Vandaag is het podium voor Coen Haver van Kupenda Films.
Naam: Coen Haver Leeftijd: 31 Opleiding: Film- en theaterwetenschappen aan de Universiteit Utrecht
Als je jezelf op een feestje voorstelt, wat zeg je dan wat je voor beroep doet?
Iets met film.
En wat doe je echt?
Ik ben eigenaar van Studio Kupenda B.V., waar Kupenda Films B.V. onderdeel van is. Binnen Kupenda Films werk ik als producent, regisseur en schrijver van (korte) fictiefilms en documentaires. Daarnaast is Studio Kupenda onlangs een partnerschap aangegaan met Breese B.V., een zeer ambitieus en innovatief label binnen het gerenomeerde E-sites.
Omschrijf je werk in drie woorden.
Zorgvuldig geconstrueerd magisch-realisme.
Maak je voornamelijk werk in opdracht of vrij werk?
Binnen Kupenda Films B.V. enkel vrij werk, in de samenwerking met Breese enkel en alleen opdrachtwerk. Heerlijke combinatie.
Waar kunnen we je van kennen?
In Den Bosch presenteer ik regelmatig filmnetwerkbijeenkomsten en filmavonden. Begin volgend jaar ga ik in de Verkadefabriek ook een 4-delige Spaanse filmcursus geven. Daarnaast heb ik diverse korte fictiefilms gemaakt en een documentaire over de Bossche horlogemaker Willem van den Berg.
Wat heb je gemaakt waar je het meest trots op bent?
De korte film Mijn Stuk Geluk. De film, heerlijk geschreven door Astrid van Keulen, vertelt het verhaal van de twee Amsterdamse volksvrouwen Bep (Hetty Heyting) en Marie (Marloes van den Heuvel). Al jaren hebben ze in het geheim een relatie met elkaar en nu is het tijd om het hun families te vertellen. Bep en Marie zijn elkaars stuk geluk, maar (lachend) de film heeft zich door zijn succes ook ontwikkeld tot mijn stuk geluk.
Wat is het meest lelijke wat je ooit hebt gemaakt?
De selfie van vanochtend, haha. Oh en een promovideo voor een niet nader genoemd label. Die video moest de absolute wow-factor krijgen en alles wat ik verafschuw aan promovideo’s moest erin. Ik wist toen ook direct, dit maak ik nóóit meer.
Wat wil je echt nog een keer maken?
De verfilming van For a Sack of Bones, naar het gelijknamige boek van Lluis-Anton Baulenas. Een schitterend boek dat zich afspeelt in het Spanje van Franco. Ik werk aan een script waarin ik het boek herschrijf naar de beginjaren van de oorlog in West-Bosnië. Dat was het eerste gebied waar de moslims-bevolking met de gruweldaden van het Servische leger te maken kreeg. Mensen werden opgesloten in concentratiekampen of vermoord en in massagraven gedumpt. Vorige maand was ik weer in Bosnië om research te doen. De verhalen en de foto’s zijn nog altijd schokkend. Al die getuigenissen gebruik ik om het verhaal te vertellen van Mirza, die als jongeman in een concentratiekamp beland, gescheiden van zijn ouders. Zijn vader overleeft de verschrikkingen niet. Als hij jaren later oog in oog komt te staan met de verantwoordelijken van al het leed wordt Mirza gedwongen een radicale keuze te maken tussen wraak en verzoening.
Wie of wat is je grootste inspiratiebron?
Oef zoveel, filmmakers als Pedro Almodóvar, Krzysztof Kieślowski en Martin Scorsese, maar ook moderne componisten als Max Richter en Arvo Pärt; allemaal mensen die hun eigen creatieve talenten de vrije loop hebben laten gaan, wars van commerciële verwachtingen of consensus. En juist daardoor zulke grootheden en commercieel interessante exponenten zijn geworden.
Waar sta je nu en waar liggen nog ambities?
Ik sta aan het begin van hopelijk iets moois. En mijn ambities...ik wil binnen nu en tien jaar minimaal twee speelfilms gemaakt hebben.
Waarom heb je een profiel aangemaakt op KONKAV?
Vier september start de crowdfundingcampagne voor BOXCAR, een nieuwe korte film die ik in november ga draaien. Het script is geschreven door de multi-award winnende Amerikaanse auteur en scenarioschrijver David-Matthew Barnes. BOXCAR vertelt het verhaal van Austin en Harley die zich, omdat ze niet samen naar het Homecoming-feest kunnen gaan op hun middelbare school, opsluiten in een verlaten treinstel (boxcar) en daar dromen van een plek waar ze mogen zijn en liefhebben zonder angst. De film wordt mede mogelijk gemaakt door bkkc en ik wil binnen Brabant op zoek gaan naar mensen die me productioneel willen ondersteunen. Dus, als je dit leest en geïnteresseerd bent, laat het me weten!
Jouw motto?
Ik leef bij de gedachte dat er maar één iemand uiteindelijk zorg voor je zal dragen en dat ben je zelf. Dat betekent altijd en keihard werken om je eigen geluk te bereiken.
