Elke maand deelt kunstenaar/ filmmaker Marleine van der Werf met KONKAV waar ze zich mee bezig houdt. Afgestudeerd aan het AKV|St.Joost in Breda is ze nu werkzaam in Rotterdam. In haar werk onderzoekt ze ideeën over perceptie vanuit een documentair vertrekpunt. Haar afstudeerwerk was onder meer te zien op het IDFA en is opgenomen in de collectie van het EYE filminstituut. Samen met Frederik Duerinck maakte ze in 2016 de multi-sensorische installatie ‘Be boy Be girl’ welke werd tentoongesteld op prestigieuze internationale kunstbeurzen. In september voltooide ze haar documentaire ‘De Vrije Markt’, die participeerde in de IDFA summerschool. Hoe ziet dat er eigenlijk uit, zo’n bestaan laverend tussen de kunstenwereld en de documentaire sector?
“If you are going to be thinking anything, you might as wel think big ”
Donald Trump
Het heeft ook wel wat om iemand als Trump te quoten. Al voelt het wat ongemakkelijk. Zijn uitspraak van tien jaar geleden heeft hem geen windeieren gelegd. In mijn vorige blog vertelde ik over het commerciële werk wat ik op dit moment doe, waaronder de documentaire die ik voor het Erasmus MC in Rotterdam aan het ontwikkelen ben. Afgelopen maandag heb ik een interessant gesprek gehad met de directeur van het Erasmus. Zoals het er nu naar uitziet wordt het een documentaire over de toekomst van de zorg, terwijl mensen steeds ouder worden. Met als arena het Erasmus MC en hun innovatieve visie daarop. Een groot, maar mooi onderwerp met veel mogelijkheden. Wel confronterend om te horen dat er circa 13.000 mensen werken, waaruit ik dan een aantal mensen moet gaan kiezen. Bizarre klus, maar ook wel spannend.
Normaal gesproken ben je als filmmaker heel lang bezig om toegang te krijgen tot een bepaalde plek of onderwerp waar je nieuwsgierig naar bent. Maar omdat ik nu gevraagd ben maakt dat het een stuk makkelijker. Gelukkig doe ik het niet alleen en kan ik samen met researcher Debbie mensen zoeken met een krachtig verhaal. Na het maken van mijn film ‘De Vrije Markt’, waar ik uit circa 1500 mensen vier hoofdpersonages moest kiezen heb ik gelukkig een hoop geleerd. Want waar begin je bij zo’n grote groep? Eerst hebben we een brief opgesteld dat het Erasmus MC verspreid, waarin we onszelf aan alle medewerkers introduceren en ze verteld hebben over de film en wat voor soort mensen we zoeken. Daarnaast weten we dat er in het ziekenhuis naast medische zorg ook wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan en les wordt gegeven. Al deze onderdelen willen ze graag in de film van 50 minuten. Dat betekent dat ik personages nodig heb die dit allemaal vertegenwoordigen en die in het kader van de toekomst van de zorg moeten passen. We hebben nu een interessante wetenschapper op het oog die zich bezig houd met ‘verjonging’. Ook gaan we op zoek naar iemand in het bestuur van het ziekenhuis die een duidelijke visie over de toekomst heeft. Tegelijkertijd wil je juist ook mensen die je door heel het gebouw heen gaan voor hun werk, zoals schoonmakers of mensen uit de keuken. Zo baken ik langzaam de film af. Vaak weet ik het direct als ik een geschikt iemand gevonden hebt. Die houden de aandacht vast door hoe ze praten of kijken op een bepaalde manier, waardoor je gefascineerd blijft. Daarna is het altijd lastig om een definitieve keuze te maken, zeker als er zoveel mensen zijn om uit te kiezen.
Eén van de leukste momenten van het maakproces vind ik altijd wanneer ik gefotografeerde beelden samenvoeg tot een moodboard voor de film. Dat is het eerste moment waarop de film echt begint te leven voor mij. Hieronder een voorbeeld van het moodboard dat ik toentertijd voor ‘De Vrije Markt’ heb gemaakt. Dat helpt altijd bij het maken van personages om te zien welke visuele elementen ze meebrengen en hoe dat een geheel kan vormen. Een mooi startpunt van de research is de rondleiding voor de nieuwe medewerkers van het ziekenhuis. Om een eerste impressie te krijgen van de afdelingen en mensen lijkt me dat heel fijn. Het wordt een wandeling van 7 km, dus ik heb mijn wandelschoenen alvast klaar gezet... Wat ik al wel heb gezien is hoe technieken als virtual reality nu ook in de zorg toegepast worden. Bijvoorbeeld bij kinderen om ze voor te bereiden op een operatie. Erg benieuwd hoe dat in de praktijk werkt en dat zou ook een mooi beeld kunnen zijn voor in de film. Daarnaast brengt zo’n film ook ethische vraagstukken mee die interessant zijn en een plek kunnen krijgen binnen de film. Zoals experimenteren op embryo’s of protheses en hoe ver we daarin gaan in de toekomst. Genoeg mogelijkheden in ieder geval.
De komende periode heb ik het iets minder druk als daarvoor, dat is wel fijn. Na een leuke opening in het bkkc afgelopen maand van de tentoonstelling Buiten kaders staan er een aantal events gepland en ga ik heerlijk in Zeeuws-Vlaanderen werken. Maar eerst de komende nog hard werken aan de research en zoveel mogelijk mensen spreken in het ziekenhuis. De eerste opzet voor het filmplan moet op 10 juli af zijn, dus dat wordt streng en selectief zijn. In de volgende blog zal ik verder ingaan op het schrijven van het filmplan en hoe ik een balans probeer te vinden tussen duidelijk opschrijven wat er in de film gebeurd en tegelijkertijd nog genoeg vrijheid houden zodat je niet alles hoeft in te vullen.
