Sculpturale video installatie als deel van de ruimte.
Het sculpturale element bestaat uit een projectie op doek die zich met de ruimte verbindt door een aanvullende vloerschildering. De vorm, een driehoek, reflecteert elementen uit de video. Deze toont vage omtrekken van een spelend kind, vanuit een gesloten tent. Dit zorgt voor een intieme sfeer. Het tentdoek wordt canvas en de projectie herhaalt dit. Naar gelang de positie die men inneemt, aan de buiten- of binnenkant van het werk, is men ofwel ‘beschouwer’ of opgenomen en ‘deel van’. In dat laatste geval ook beiden. Te horen zijn vogelgeluiden bij zonsopgang. De geur van brandend zuiveringshout. De meeste bezoekers voelen aanvankelijk schroom om het binnenste te betreden. Maar eenmaal de stap genomen voelen zij zich prettig en in alle rust opgenomen. Er waren zelfs bezoekers die wilden overnachten.
De installatie was te zien in de kelder van 'De Nederlandsche Cacaofabriek' (Helmond, 2009) als onderdeel van een tentoonstelling met als thema 'portret' maar volgt haar eigen noodzakelijkheid.
